Beklenti içine girmeyenlerin de kibiri vardı.Bu kibir, ihtiyaç duyulan ilgiyi başkalarından karşılamak yerine insanın kendi içinde bir takım hedefler koyup, bu hedeflere yaklaştıkça ortaya çıkıyordu.Kendi kendimize ilgi gösteriyorduk.Hedefin yukarılarda olması olayı legalize etme çabasından başka bir şey de değildi.
İlgiye, beklentilere ihtiyaç duymamayı nasıl sağlardık? Taktığı maskeyi içselleştiren insanlar için bu zaten sorun teşkil etmez.Onlar açık açık ilgi çekme, onaylanma isteği için kendi hayatlarını şekillendiriyorlardı.Fakat bir çok şeyi kendini arındırma ve yukarılara çıkartma fırsatı olarak gören insanlar da mı tatmin olmak zorundaydılar?
Kibir'e ulaşmadan tatmin nasıl mümkün olabilirdi?Sonuçta kibir olmadan da yakınında tutacağın insanları seçmek mümkündü.
Kibir'i legalize etmenin yararı olmayacağı gibi, ihtiyacını açık açık göstermenin de korkulacak bir zayıflık olmadığını kabul etmek kolay, fazlasıyla kolay bir çözümdü.
Kibir'i içimizde büyütmeye yardımcı öğe "içselleştirmek" midir? Yani her yeni üstünlüğü büyüleyici görerek kendine yormak yanılgıdır.Bunun çözümü objektif yaşamakta olabilir. Fakat beğenmediğimiz şeylere ne kadar açığız? Beğenmediklerimizden keyif almamamız bizi bu amaçtan uzaklaştırır. Objektif olamamak da yeni bir sorundur.Bunu kazanmanın yolları aranmalıdır.
Her farkındalık yeni sorular getirir.Farkındalık aşamasında kalmak belki de, kibirin en aşağılık durumudur.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder