27 Eylül 2012 Perşembe

Farklı Olmak

Farklı olmak bizim özgürlüğümüzdü.Monotonluğa,tabulara açtığımız savaşa dönüştü. Yaşayabilmek için "normal"e dönüşe direnişimiz.Sosyal statü dinlemeden hayat motivasyonumuzu sağlayan bu güç. Ayrılmamızla yok oldu.Basit yaratıklar bizi öldürdü. Kendi yaşamlarını kabul ettirmek için bizi öldürdüler.Adına normal dediler.Anormal olduk. Hasta muamelesi ettiler.Hasta olduk.Öyle dedikleri için değil,düşünceleriydi bizi hasta eden. Paraya önem vermedik.İmkansızlıklardı bizi yaratıcı kılan.Farklılık bizi aynılaştıran. Sevdiğini zanneden ama sevmeyi bilmeyen,heyecanlanmayan,hayal kurmayan insanlardı sonuçta ortak düşman.Onları bir tarafa bırakırsak kendi aramızda anlaşmamız bize hayatı sevdiriyordu.Çeşitli düşüncelerle bakarak tamamlıyorduk birbirimizi.Ön yargılı olmayı, tek taraftan bakmayı,sabit fikirli olmayı bunu görerek uzaklaştırdık hayatlarımızdan. Duyulmuş sözlerle konuşmanın aptalca kaldığını anlıyorduk.Düşünmeyi öğrendik hep birlikte. Ve sonra ayrıldık.Dağıldık.Tek başına ayakta durmak zorundaydık.Kimimiz tutunamadı,dönüştü. "normale".Farklılığa olan iyimserliğimizi kullandı basit yaratıklar. Kendimiz gibilerini bulamamanın hayal kırıklığı altında ezildik.Değiştirmek istedik.Hissi öğretmek mümkün müdür? Hasta oldu normale dönüşmeyenlerimiz.Birinin elinde beyaz,birinin elinde siyah. Kırmızıyı bilmeyen adamlara gökkuşağını anlatıyorduk.Ne garip...Bizi özgürleştiren,şimdi bizi hapsediyor.Herkes özel.Basit olmayı seçen kendini özel hissetmek için basit cümlelere ihtiyaç duyuyor.Tabulara tapıyor.Biz inançsız oluyoruz.Savaş açılıyor.Öldürülüyoruz.Hayır!Together we stand,divided we fall...

İlgili şarkı Pink Floyd'dan geliyor..."Hey you"...